::: ขุมทรัพย์ ณ กลางใจ ::

เราต่างเกิดมา เพื่อค้นหาขุมทรัพย์ที่ลึกลับ ขุมสมบัติที่เหมือนอยู่ไกล ณ ปลายฟ้า แต่วันนึง เราจะเริ่มพบว่า Hidden Treasure ที่แท้ อาจมิได้อยู่ภายนอก หรือฝังอยู่ ณ ที่ไหนแห่งใดเลย

 

ลางแทงแผนที่ไปสู่มหาสมบัตินี้

บางที มันอาจอยู่แค่ที่ "การมองเห็น"

 

มัน คือ การมอง มองเข้าไปให้ลึก

มองผ่านทุกอย่างที่คุณเห็นได้ด้วยตา...

มองให้ถึงเบื้องลึกที่สุด...ของใครสักคน

 

ลองมองเข้าไปให้ลึกที่สุด

สิ่งที่อยู่เบื้องหลังแววตาของคนที่คุณรัก

หรือแม้แต่คนธรรมดา หรือใครก็ได้

 

สิ่งที่อยู่เบื้องหลังดวงตาที่มองอยู่ สิ่งนั้นคือ

"ความจริง หรือ ความเป็นจริงชีวิต"

 

สิ่งๆ นั้น ไม่เคยป่วย ไม่เคยเจ็บไข้

คือ ความจริง ความงาม ความอดทน ความรัก ที่ยืนหยัด

และดำรงอยู่มานานแสนนาน

 

แต่กระนั้นเอง เขาคนนั้นก็อาจอยู่กับสิ่งต่างๆ ภายนอก

ความคิด ความกังวัล และเรื่องราวต่างๆ ภายนอก

จนหลงลืม "ความเป็นจริง" ภายในนี้ไป...นานแสนนานแล้ว

 

บางที นอกจากเขาเองจะระลึกรู้ได้เอง

สัมผัส "ความเป็นจริง" นี้ได้เอง

 

อีกวิธีที่ใครสักคนจะรู้สึกและสัมผัสได้ถึงสิ่งๆ นี้

ก็ต่อเมื่อมีคนอีกสักคน คนภายนอกที่มาปฏิสัมพันธ์ด้วย

อยู่ด้วย ใช้เวลาด้วย "มองเห็น" สิ่งๆ นี้ ในตัวเขาเช่นกัน ...

 

"ความเป็นจริง" เบื้องหลังดวงตานี้ มันประหลาดมาก

ขอเพียงเรามีสติ รับรู้ และรู้ถึงคุณค่าของมัน

เราจะรู้ว่ามีมันอยู่ เราจะรู้สึกถึงมัน

 

และมันไม่เคยไปไหนจากเราเลย

 

แต่เรากลับพลัดพราก และหลุดจากมันไป

เพราะ "หัวของเรา-ไม่อยู่ที่ใจ"

 

หัวของเรา ไปวิ่งวุ่นอยู่กับความคิดอื่นๆ อารมณ์อื่นๆ

แต่ หลงลืมที่จะสัมผัส 'ความจริง' ของ "ใจ" นี้

 

และสิ่งเหล่านี้ เ

สียงของดนตรีดนตรี ธรรมชาติ สีเขียวของใบไม้

อาการปกติธรรมดาของสัตว์เลี้ยง

 

การกอด แตะ สัมผัส จับมือของคนที่เรารัก

 

รวมถึง เสียงที่เขาบอก สิ่งที่เขาพูด

ความรู้สึกภายในของเรา ได้รับการรับฟัง รับรู้ และเข้าใจ

การมีใครสักคนอยู่ข้าง... แม้เงียบๆ ...ไร้บทสนทนาก็ยังได้

 

สิ่งเหล่านี้ จะนำพาเรากลับมาหา "ความเป็นจริง" นี้ได้

 

เราสิ่งเหล่านี้ ไม่อาจสัมผัสได้ด้วยความคิด ...

มันล้วนเป็นสิ่งที่ต้องทำ และสัมผัสได้ด้วย ใจ

ด้วย ความจริง ความงาม และความรัก

 

เราทุกคนต่างมี Hidden Treasure

ทั้งของเราเอง และของครอบครัว...

 

สิ่งสำคัญ คือ การให้เวลาทั้งกับภายในของตัวเราเอง

และการให้เวลากันและกัน

 

เพราะขุมทรัพย์ที่มีค่าที่สุดของชีวิต

คือ การดำรงอยู่...เพื่อกันและกัน